สัญชาตญาณดิบจะทำให้คิดว่า
"ไม่รักเหมือนกู แปลว่าไม่ใช่พวกกู
ไม่เกลียดเหมือนกู แปลว่าเป็นศัตรูกู"
พาลชนจะรักษาความคิดนี้ไว้
ส่วนบัณฑิตจะทำให้มันหายไป!
ไม่ว่าจะมองการคบระดับบ้านๆ
หรือการเมืองระดับโลก
เราจะเห็นความเกลียดชังกระจายตัวอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ความเกลียดคือตัวแบ่งข้าง
หรือไม่ก็การแบ่งข้างนั่นเอง
คือที่มาของความเกลียด
โดยพื้นฐานของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย
จะอาศัยความไม่ชอบใจในการเห็น
หรือในการได้ยิน หรือในการสัมผัส
เป็นตัวกำหนดระดับความเกลียด
แต่บางทีความจำเป็นต้องแข่งกัน
แบ่งพรรคแบ่งพวกกัน
ก็ทำให้ "จำใจพยายามสร้างความเกลียด" ขึ้นมา
เพราะถ้าหลอกให้เกลียดกันไม่ได้
หรือป้ายสีให้หมดความไว้ใจอีกฝ่ายไม่ได้
ความสมานฉันท์หรือปรองดองก็จะทำให้เลือกข้างไม่ถูก
เมื่อโลกเป็นอย่างนี้ แปลว่าผิดถูกไม่มี
มีแต่ว่าเราจะเลือกอยู่ในวงจรภัยเวรกับพวกเขาต่อไป
หรือจะเอาตัวออกมาจากวงจรภัยเวรให้ทันก่อนตาย
เพื่อให้ได้พบความจริงว่าที่แท้แล้ว
ไม่มี "ข้างไหน" จริงๆหรอก
แป๊บๆก็เปลี่ยนข้างเพราะเห็นอะไรต่างไปได้
ในการเวียนว่ายตายเกิดตามกรรมนี้
มีแต่ฟากกุศลกับฟากของอกุศล
มีแต่ผูกเวรกับตัดเวร
มีแต่เบียดเบียนและไม่เบียดเบียนเท่านั้น
ที่เป็นของจริง เป็นอมตะ
เป็นกฎพื้นฐานตายตัวไม่เปลี่ยนแปลง
นอกนั้นมีแต่หลอกว่าใครอยู่ข้างไหน
เพื่อให้ทุกข์ใจเล่นชั่วคราวไปหมด
ดังตฤณ
พฤษภาคม ๕๕
http://twitter.com/Dungtrin
http://facebook.com/AskDungtrin
ความเกลียดเปรียบเสมือนไฟ ที่เกิดขึ้นเมื่อใดก็แผดเผาใจเราเมื่อนั้น แล้ว "ทำอย่างไรจึงจะเมตตาคนที่เราเกลียดได้" คุณดังตฤณได้ให้คำแนะนำไว้ที่คอลัมน์ "ดังตฤณวิสัชนา" ค่ะ
เป็นที่ทราบกันดีว่าเทคโนโลยีนั้นเหมือนดาบสองคม มีทั้งด้านดีและด้านร้าย ขึ้นอยู่กับการเลือกใช้งานแต่ละคน คอลัมน์ "โหรา (ไม่) คาใจ" ฉบับนี้ คุณ Aims Astro ก็ขอเลือกใช้ดาบเล่มนี้ด้วยเช่นกัน แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้น ติดตามได้ในตอน "สืบจากเน็ต"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น