ฉบับที่ ๑๗๑ ยอมโดนจำคุกตลอดชีวิต
ความเจ็บใจมักเกิดขึ้น
ตอนที่คุณรู้สึกไม่ได้เป็นฝ่ายผิด
แต่กลับเป็นฝ่ายถูกกระทำ
เป็นฝ่ายไม่ได้รับความเป็นธรรม
เมื่อยังไม่รู้จักมุมมองแบบพุทธ
ทุกคนจะมองว่า
ใครทำให้เราเจ็บใจที่สุด
คนนั้นเป็นคนเลวหมายเลขหนึ่ง
ซึ่งสมควรได้รับการลงโทษให้สาสม
เขาจะโดนลงโทษหรือไม่โดนลงโทษ
โดยมือคุณ โดยมือศาล
หรือโดยมือวิบากกรรมของเขาเอง
อันนั้นยกไว้ก่อนเถิด
แต่พุทธเราให้เฝ้าถามตัวเองซ้ำๆว่า
ตัวเราเอง จิตใจของเราเอง
สมควรโดนจองจำไหม?
สมควรโดนลงโทษไปเรื่อยๆไหม?
เจ็บใจครั้งหนึ่ง ให้เห็นเหมือน
จิตถูกทิ่มแทงด้วยหอกดาบครั้งหนึ่ง
คุณไม่ใช่เจ้าของหอกดาบ
คุณไม่ได้ยื่นหอกดาบให้ใคร
คุณแค่ยืดอกรับหอกดาบไม่หลบ
แล้วก็จมอยู่กับความเจ็บปวดไปเรื่อยๆ
แค่เห็นอาการจี๊ดตอนถูกทิ่มแทงใจ
แค่รู้สึกถึงความปวดแสบปวดร้อนในอก
ไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่น
จิตของคุณจะค่อยๆฉลาดขึ้นเอง
ถามตัวเองว่าทำไมต้องมัวรับหอกดาบ
ทำไมต้องมัวปวดแสบปวดร้อน
ทำไมต้องติดคุกติดตารางทางใจไม่เลิก
ในที่สุดจิตจะเลิกอาการ 'ยืดอกรับ'
และเหมือนเกิดเกราะแก้วกันภัย
ไม่ยอมให้หอกดาบล่วงล้ำเข้ามากระทบจิต
รู้สึกปลอดภัย เป็นอิสระจากภัยเวร
เหมือนไม่มีใคร
เป็นศาลตัดสินจำคุกทางใจคุณได้แล้ว!
ดังตฤณ
ธันวาคม ๕๘
การปฏิบัติธรรมเพื่อมรรคผลนิพพานนั้น
ไม่ว่าจะเป็นพระสงฆ์หรือฆราวาส
ก็ล้วนสามารถทำได้ขอเพียงมีความตั้งใจจริง
ดังเนื้อความบางตอนจากพระธรรมเทศนา
โดย หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม เรื่อง "พระที่แท้จริง (ตอนที่ ๑)"
ในคอลัมน์ "สารส่องใจ" ค่ะ (-/\-)
ใครที่กังขาว่าคำอธิษฐานหลังการสวดมนต์
จะสามารถเป็นไปดังที่หมายใจได้ไหม
ลองมาดูคำตอบใน"ดังตฤณวิสัชนา"
ตอน"ถ้าสวดมนต์แล้วตั้งจิตอธิษฐานขอให้ชีวิตประสบความสำเร็จ
จะทำให้เป็นจริงได้หรือไม่"
ปัญหาทุกอย่างไม่ว่าจะหนักหนาเพียงใด ก็มีทางแก้ไขเสมอ
ทุกคนสามารถต่อสู้และหยัดยืนขึ้นใหม่ได้
ต่อให้ต้องพบวิกฤตในช่วงบั้นปลายของชีวิตก็ตามที
ดังเรื่องราวใน "โหรา (ไม่) คาใจ"ตอน"มีชีวิตย่อมมีหวัง"
---
คุณได้รับข้อความนี้เนื่องจากคุณสมัครรับข่าวสารจากกลุ่ม "ธรรมะใกล้ตัว" ของ Google Groups
หากต้องการยกเลิกการสมัครรับข่าวสารและหยุดรับอีเมลจากกลุ่มนี้ โปรดส่งอีเมลไปที่ dharma-at-hand+unsubscribe@googlegroups.com
หากต้องการดูตัวเลือกเพิ่มเติม โปรดไปที่ https://groups.google.com/d/optout
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น