วันศุกร์ที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2551

[nulex] เรื่องสมมุติของเรา


เรื่องสมมุติของเรา

โลกของเรา...
ประเทศของเรา ภูมิภาคของเรา จังหวัดของเรา
เพื่อนพ้องของเรา...ครอบครัวของเรา
และ ตัวของเรา

คุณมองเห็นอะไรในมิติความเป็น "ของเรา" บ้างครับ

ถ้ามองที่มิติที่ใหญ่ที่สุด ที่คือโลกของเรา
เมื่อนั้นเรากลายจะกลายเป็นพวกเดียวกันทั้งหมด

แต่ถ้ามองในมิติ ตัวของเรา
ก็จะทำให้ทุกคนที่นอกเหนือจากตัวเรา กลายเป็น... คนอื่น

เอาละสิ แค่เปลี่ยนระดับการมองเท่านั้น
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ... เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเลย
ที่จริงแท้และแน่นอน

............

เพื่อน ๆ ครับ ไอ้ที่เราใช้ถ่ายทอดความคิด สื่อสารข้อมูลกันที่นี่
ไอ้ที่พาเรามารู้จักกันได้ ตรงนี้น่ะ เราเรียกกันว่า บล็อก (Blog)
ใช่มั้ยครับ

จากคำว่า "Weblog" ซึ่งถูกเรียกครั้งแรกโดย Jorn Barger
ต่อมาถูกฝรั่งอีกคนที่ชอบเรียกสั้นๆ ชื่อนาย Peter Merholz จับมาเรียกย่อ
เหลือแต่ "Blog" แทน

ปรากฏว่ายุขึ้น คนทั่วโลกเห็นดีเห็นงาม เรียกตามกันไป
เราจึงมี Blog มาตั้งแต่นั้น (ประมาณปี 1999)

นี่ถ้าผมเป็นคนแรกที่คิด และสร้างตำนานนี้ ผมก็อาจเรียกมันว่า หมี
ตามชื่อเล่นของผมเองซะ คุณก็จะได้ยินคำพูดแบบว่า

วันนี้จะเขียนหมีเรื่องอะไรดีนะ คุณอัพเดทหมีหรือยัง?
หรือจะมีข่าวจากเนชั่นว่าตอนนี้ คนนิยมเขียนหมีกันทั่วโลก
คิดเล่น ๆ ครับ ....สมมติให้ขำ ๆ :)

หมาตัวหนึ่งเดินผ่านหน้า แม่ที่อุ้มลูกอยู่ ชี้บอกลูกให้รู้จัก ... หมา...

เด็กคนนั้นได้รับรู้แล้วในชีวิตของเขา
สิ่งมีชีวิตนั้น เลยถูกเรียกว่า หมา นับตั้งแต่นั้นมา..

ครับ ในความเป็นจริง หมา อาจไม่ใช่หมา
ฝรั่งเรียกมันว่า dog คนชาติอื่น ๆ ที่มีภาษาของตัวเอง
ก็คงเรียกมันต่างกันออกไป

และ หมาน่ะ มันไม่ได้รับรู้ว่ามันเป็นหมาแบบที่เรากำหนดหรอก
มันคงไม่ได้แม้แต่คิดด้วยซ้ำว่าเฮ้ย ฉันเป็นตัวอะไรนี่
และไอ้ตัวที่ฉันวิ่งไล่มันอยู่เมื่อกี้ คนเรียกมันว่า แมว

มันไม่ได้มีชีวิต ด้วยการสมมติทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเหมือนกับคนเรา

ซึ่งได้แสดงให้เห็นถึงสติปัญญาเหนือสรรพสัตว์ทั้งหลาย
ด้วยความชาญฉลาดในการทำอะไรต่อมิอะไร ให้เกิดขึ้นมากมาย
จากความคิดสร้างสรรค์ จินตนาการล้ำลึก จนทำให้เราเผลอ
ทำตัวเป็นเจ้านายเหนือธรรมชาติไป

ทั้งที่เราเริ่มต้นใช้ชีวิตเราแบบสมมติ และถูกกำหนดให้เชื่อ
แบบที่คิดว่ามันเป็นจริงอย่างนั้น อย่างนี้ ...

จากการที่เริ่มสมมติว่า สิ่งรอบตัวเป็นอะไรบ้าง
สู่การสมมติให้มี ความแตกต่างของฐานะ หน้าที่ การงาน สถานะทางสังคม

และด้วยการเป็นผู้กำหนดนั่นนี่ ที่ถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น
ติดตัวพวกเรามาตลอด เราจึงชอบกำหนดคุณค่าให้กับสิ่งต่าง ๆ
รวมไปถึงคนอื่น ๆ ที่แวดล้อมรอบตัวเรา

เรายังชอบกันมาก...ที่จะตัดสินคนอื่น!

ว่าคนนั้นถูกหรือผิด คนนั้นดีกว่าอีกคน
ฉันชอบคนนี้ มากกว่าคนนั้น
จากมุมที่เรามอง ประสบการณ์ที่เรา(คิดว่า)มีอยู่จริง

เหมือนเรื่องเล่าที่ชวนให้คิดต่อ เรื่องนึงที่บอกว่า

ถ้ามีรถเก๋งคนหนึ่ง ขับมาเร็วมากชนคนข้ามถนนอย่างแรง
จนกระเด็นไปตายใต้ท้องรถสิบล้อ ที่จอดอยู่เฉย ๆ
แล้วขับหนีไป

คนที่ผ่านมา มองเห็นทีหลัง เกือบทุกคนจะพูดเหมือนกันว่า
"รถสิบล้อ ขับไปทับคนตาย"

เราตัดสินคนขับรถสิบล้อไปเรียบร้อยแล้วก่อนจะรู้อะไรเป็นอะไร!

ทั้งที่ในความเป็นจริง เรารู้อะไรถึงขั้นไหนกันเนี่ย...

อยากให้ลองหันมามอง คนที่เราคิดว่าใกล้ชิดที่สุด และรับรู้มากที่สุด
อย่างคนในครอบครัวของเราเองดูสิครับ ใครก็ได้..

คุณคิดว่าคุณรู้จัก เขา อย่างที่เขาเป็น อย่างที่เขาคิด
ทุกอย่าง ทุกเรื่อง เลยหรือเปล่า...

ครับ ตอบไว้กับตัวเองก็พอ เพราะผมคงไม่ได้ยิน

ต่อไปคือ คำถามเดียวกัน
ตอนนี้ไม่ใช่คนในครอบครัว แต่เป็นตัวเราเองนี่ล่ะ
เรารู้จักดีหรือยัง... รู้จักดีแล้วเหรอ

ถ้างั้น เรามีอะไรที่เราคิดว่า ดีเลิศกว่าคนอื่น ๆ รอบตัวบ้าง?

:)


คุณเคย "ตามใจตัวเอง" มั้ยครับ
อ่ะ .. บ่อยเลยสิ อยากทำอะไรก็ตามใจตัวเอง

ไม่ใช่แบบนั้นครับ ไม่ใช่การตามใจแบบอิสระเสรี
ที่ว่าอยากจะทำอะไรฉันก็จะทำนะครับ

แต่หมายถึงการตาม "รู้" ใจของตัวเอง ในขณะนี้

แบบว่า ถ้าเบื่อ ก็รู้อยู่ว่าเบื่อ
โกรธอยู่นะ อืมตอนนี้ เราโกรธ
เกลียดนะ บอกกับตัวเอง เราเกลียดแล้ว
ทุกข์นะ ตอนนี้ ก็รู้ว่ามันทุกข์...

เคยลองทำมั้ยครับ แค่ "ตามใจ" ตัวเอง รู้ตัวเอง ในขณะปัจจุบัน
เมื่อคุณฝึกตามมันได้ทันเรื่อยๆ และเริ่มรับรู้เข้าใจ

คุณจะรู้เลยว่า เราต่างก็ไม่ได้มีอะไรวิเศษไปกว่ากัน

สิ่งที่ห่อหุ้ม ที่เป็นเปลือกที่ดูเหมือนจะไม่มีจริง
ล้วนเป็นสิ่งสมมติ เพื่อสร้างให้ดูว่ามีคุณค่า

แต่ในแก่นแท้แล้ว ว่างเปล่า

เมื่อตามใจตัวเองทัน และบ่อยขึ้น
เราก็จะมองคนอื่น อย่างคาดหวังน้อยลง
เราจะเลิกความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงคนอื่นให้เป็นไป
ตามสิ่งที่เราอยากให้เป็น..

แค่นั้นทุกข์ก็จะน้อยลงไปโดยอัตโนมัติ

ความทุกข์ทางใจเกิดขึ้นได้เพราะ
การไม่พอใจ และไม่ยอมรับกับสิ่งทีเกิดขึ้น

เราทุกข์เพราะความรัก เมื่อความรักนั้นไม่ได้เป็นแบบที่เราต้องการ
เราทุกข์กับงาน เพราะว่างานที่ทำอยู่มันไม่เป็นไปตามที่เราใจเราอยากให้เป็น
เราทุกข์กับปัญหาสังคมการเมือง เพราะมันไม่ได้เป็นไปตามแบบที่เราคิดว่า
เราอยากจะให้มันเป็น แบบที่เราคิดไปว่ามันถูก

แต่ .. ถูกต้อง หรือ ถูกใจ ...
ถูกของเรา หรือ ถูกของคนอื่น ...

แน่ใจได้อย่างไรล่ะ ว่ามันเป็นอย่างนั้น สิ่งทีเ่ห็น กับสิ่งที่เป็น
ตัวเราที่คนอื่นเห็น ที่เราเป็นในมุมของคนอื่น
หรือตัวเราเป็นในมุึมของเรา หรือตัวเราที่เราเป็นจริง ๆ แต่เราไม่รู้ว่ามันเป็น

ใครบอกได้บ้าง

เพื่อน ๆ ครับ มักจะมีคำแนะนำ ให้เราดำเนินชีวิตด้วยการมองโลกในแง่ดีเป็นหลัก
แต่อย่างที่ว่า...

การมองโลกในแง่ร้าย ก็คงจะไม่ดี
แต่การมองโลกในแง่ดี บางที...ก็อาจจะไม่ถูก
เพราะการมองโลกให้ถูก... คือการมองโลกอย่างที่มันเป็นต่างหาก

และถ้ามองในแง่ธรรมะ ...
ก็ต้องบอกว่าทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องธรรมดา
ทุกอย่างมันก็เป็นของมันอย่างนี้นั่นแหละ

ว่าแต่ ...ตามใจตัวเองทันมั้ย
มันวิ่งเร็วสุด ๆ เลยนะครับ...

ฝากไว้ในวันพระวันนี้
หวังว่าคงไม่เครียดเกินไปนะครับ

ถ้าเครียดก็...สมมติว่าไม่ได้อ่านก็เอนทรีนี้ก็แล้วกัน

ที่มา:จากblogger digital media for u

--
สว่างตา ด้วยแสงไฟ สว่างใจ ด้วยแสงธรรม
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

สรณะอื่น ไม่มี ชีวิตนี้เพื่อพระรัตนตรัย
ธรรมะสวัสดี กรุ๊ป
http://groups.google.com/group/DhammaSawasdee?hl=th

--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
****  รู้จักขอบคุณเมื่อได้รับ   ขออภัยเมื่อผิดพลาด  คือสิ่งที่สมาชิกกลุ่มพึงกระทำ  ****
กติกา  ง่ายๆ ในกลุ่ม
0. ห้ามโพสเรื่องการเมือง หรือถกเถียงเรื่องการเมืองที่จะก่อความวุ่นวายภายในกลุ่ม
     ฝ่าฝืนแบนทันทีโดยไม่แจ้งให้ทราบ  
1. ห้ามโพสรูปภาพหรือข้อความที่เกี่ยวข้องกับสถาบันพระมหากษัตริย์ในทางเสื่อมเสีย
2. ห้ามใช้วาจาหยาบคาย  ห้ามบ่นว่าเมล์ หรือ reply เยอะ  
3. ห้ามโฆษณาที่หวังผลประโยชน์ทางการค้า  ใครโพสแบนทันทีโดยไม่แจ้งให้ทราบ
4.  ไม่ได้รับเมล์อีก(กรุณาอ่านด้วย) http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=nulex&group=1
5. กรุณาใช้ถ้อยคำที่สุภาพ
6. ห้ามส่ง Invite เวปบิทเข้ากรุ๊ปโดยเด็ดขาด

 - ส่งเมล์เข้ากลุ่มได้ที่   nulex@googlegroups.com  
 - สมัครรับเมล์-ส่งเมล์เปล่ามาที่   nulex-subscribe@googlegroups.com
 - ลาออกจากกลุ่ม-ส่งเมล์เปล่ามาที่   nulex-unsubscribe@googlegroups.com
 * ทั้งสมัครและลาออก  ต้องยืนยันลิงค์จากระบบทุกครั้ง  

อย่าลืมนะคะ มีอะไรก็แบ่งปัน
    ^ นู๋เล็ก ^  
Group's Owner
(-`๏'•ิ__•ิ`๏'-)
-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---

ไม่มีความคิดเห็น: